Natuurbeschermingswerkkampen
'Oer-Kampen' was een van de themakampen
die de WVK in de jaren negentig organiseerde.
Krimp
Al aan het eind van de jaren tachtig begonnen de deelnemersaantallen van de kampen terug te lopen. Deze trend zette zich in deze jaren voort. Aanvankelijk was dat nog niet zo sterk, maar later nemen de aantallen zodanig af dat het IVN begon te twijfelen aan de voortzetting van de kampenondersteuning.
|
Aanvankelijk bestond de WVK uit ongeveer 250 vrijwilligers en had een zevenkoppig bestuur. Vanuit het Landelijk Bureau verleende de kampsecretaris (later Consulent Venel) nog steeds ondersteuning. Het organiseren van regionale kampen en/of activiteiten werd moeizamer, en in 1999 werden de regio's opgeheven. Er bleven enkele 'kernen' over: groepen personen die in wisselende samenstelling activiteiten organiseerden buiten de landelijke zomerkampen om. |
De regio's organiseerden hun eigen programma's. Ga met de muis over de afbeelding.
Veranderingen
De WVK ondernam in deze jaren vele initiatieven om de kampen aantrekkelijker te maken en te houden.
- Thema's. Steeds meer kampen kregen een thema waardoor de inhoud meer diepgang krijgt. Sommige thema's zijn concreet ('Water', 'Actief voor het Milieu' 'De Wadden'), andere ogen meer zweverig ('Sprookjes en Verhalen', 'Oer').
- Milieubeleving. In de loop van de jaren kwam meer aandacht voor milieuthema's en voor 'milieubeleving'. Dit laatste sloot aan bij de opkomst van 'Earth Education', waar onder meer kampsecretaris Michael Steeghs groot voorstander was.
- Recreatie.In verschillende werkkampen werd halve dagen gewerkt, en in de overgehouden tijd werd gefietst, gekanood, gezwommen of andere recreatieve activiteiten ondernomen. Het begrip 'kamp' werd minder gebruikt, en men sprak van vakantieweken of van natuurvakanties. Dit werd een algemene maatschappelijk trend. Deze kampen hadden overigens wel een hogere prijs.
- Reclame. Meer aandacht voor werving vertaalde zich onder meer in mooiere folders, posters en brochures.
- Doelgroepen. De WVK richt zich op nieuwe doelgroepen. In 1997 werd een proef met activiteiten gehouden voor jongeren van 12-15 jaar. Deze verliep succesvol, en er kwamen kampen voor deze leeftijdsgroep.
Verhalen
De IVN natuurbeschermingskampen waren voor vele deelnemers meer dan alleen maar werken in een natuurgebied. Het was een onderdeel van hun vorming. Ervaringen, ontmoetingen met anderen beïnvloedden het leven. Sommigen vonden hier hun partner, en heel soms kwamen hun kinderen later óók weer in de kampen. Hieronder enkele verhalen en uitspraken van deelnemers aan de kampen in de negentiger jaren (ontleend aan 'Woeste Land'). "Nooit ben ik vergeten hoe die gekke Frits alleen nog maar te zien was door zijn roze laarsjes die uit de modder staken. De rest van Frits bevond zich ergens onder de modder." (Esther Winsemius, actief 1997-2002) |
|
"Tijdens de Oerkampen lieten we de deelnemers met de handen eten. We zetten gewoon alleen borden en bekers op tafel en geen bestek. Daarna gingen we met zeep en waterkannen en teiltjes rond om iedereen te handen te laten wassen. Als KC deden we of dit heel normaal was." Frits de Koning, actief 1981-2000).
"IVN, dat was voor mij een manier van leven die op mijn leijf geschreven was. Hippie kunnen zijn zonder terug te hoeven gaan naar de sixties. Dit eerste kamp was het meest indrukwekkend. Het gaf een vrij gevoel dat te maken had met mezelf zijn. Tegelijkertijd had het te maken met samenzijn met verwante zielen, die allemaal lief waren voor elkaar. Maar het was ook: voeten op aarde, vies is lekker, zorgen voor de natuur en kritisch zijn." (Miriam Velter, actief 1997-2007).
Mem Wedman
Wopkje Wedman werd door iedereen in de WVK Mem genoemd. Een Friezin die in Groningen woont. Erelid geworden op 28 oktober 1988, op voorstel van de WVK. Van begin af aan is zij betrokken geweest bij de WVK en heeft veel pionierswerk gedaan op het gebied van Venel. Zij kende vele beheerders in de drie noordelijke provincies, wat erg handig was wanneer er iets georganiseerd moet worden. Ze stelde haar huis voor WVK-activiteiten ter beschikking. (Mens & Natuur, 1990(4)).
"Mijn dochter Jitske was de eerste kampsecretaris en heeft met Jaap van Dijk de allereerste kampen gedaan. Zij had Jaap leren kennen bij Natuurmonumenten waar zij al werkte. In 1965 viel kookster ‘Tante Jo’ uit. Dit was nog in eerste periode van de kampen waar gekookt werd door 'de tantes'. Die waren door Jaap van Dijk uit de NIVON-gelederen gehaald en verdiende 90 gulden per week. Jitske moest daardoor én kampleidster én kookster zijn – en dat kon niet".
Derhalve sprong Mem in, en werd zo geleidelijk aan steeds verder ingewerkt in het kook- en kampgebeuren. In 1970 heeft zij voor het eerst zelf voor een kamp gekookt, in De Wieden.
"Dat was toen nog met een kampvoorzitter en een kampleider en een terreinbeheerder. Zo was de opstelling van de KC, kampcommissie. Die eerste keer, dat was een geweldig team."
Mem Wedman heeft heel veel voor het IVN gedaan, bijvoorbeeld bij het vormgeven van de districten Drenthe en Groningen. Van 'gedoe' hield ze niet, en al helemaal niet van gespannen verhoudingen: "Met een stukje koek reik je meer aan dan alleen maar wat lekkers''. Zij was verder onder meer bestuurslid van de IVN-afdeling Groningen/Haren. Ze was bovenal sterk verbonden met de WVK, waarbij ze ook regionale activiteiten mee hielp realiseren.
In juli 2004 werd Mem Wedman benoemd in de Orde van Oranje Nassau. Het lintje werd uitgereikt door de Groningse burgemeester Jacques Wallage.
 |
 |
 |